23 februari, 2009

Met mama op stap

Omdat papa een weekendje gaan skiën is, wil mama liefst zo veel mogelijk het huis uit. Op zaterdag gaan we winkelen, maar Wannes' slaapje erna duurt nogal lang, zodat er voor de rest niet veel gebeurt. Zondag is wel volgeboekt. In de voormiddag gaan we Seppe en Kathleen ophalen om naar Kleuterstad te gaan. We zijn er stipt om 10u en mogen als eerste binnen. We kunnen nog even genieten van een compleet lege speelzaal. Een half uurtje later is het al heel wat drukker. Jolien en Seppe kunnen flink alleen -met z'n twee- spelen. Wannes vindt de autootjes en de paardenmolen de max. Wel 50 keer duwt hij op het knopje om het toestel terug in beweging te zetten en je kan aan zijn gezicht zien dat hij het geweldig vindt. Tegen de middag is hij echter doodop, zo moe dat hij zelfs van de paardenmolen valt en dan rijden we maar terug naar huis.



Na een sandwich gaat hij direct slapen, maar 2 uurtjes later moet hij terug wakker gemaakt worden om naar Oelegem te vertrekken. Daar is het kermis en we hebben met Kevin en Ingrid afgesproken om samen te gaan. Ella en Jolien stappen flink heel het eind tot aan de kerk. De draaimolen vinden ze het leukst. Daarna wil Jolien op de echte paardjes. Ella en Louise zeggen wel dat ze ook willen, maar als puntje bij paaltje komt, blijven ze toch liever kijken. Bij het eendjes-vissen doet iedereen ook weer goed zijn best en het is al snel tijd om terug naar huis te gaan. Mama denkt even om na die drukke dag gemakkelijkheidshalve naar de frituur te gaan, maar omdat het daar zo druk is, bakken we thuis maar gauw zelf frietjes.




De kindjes zijn uitgeput en zijn snel in dromenland. Het voordeel van zo een drukke dag is wel dat het thuis helemaal niet rommelig is. Maar de strijk, die ligt nog wel te wachten...

2 opmerkingen:

Anoniem zei

mmmmm... frietjes

Ingrid zei

Tja, bange wezels die van ons hè ;-) Hoewel ze al heel wat flinker zijn dan vorig jaar, want toen wilden ze nog niet op de paardenmolen. En dit jaar wilden ze er dan wel op, maar niet meer eraf...'t is altijd iets, hè ;-)